Κωστας Βασιλειάδης “ΠΟΙΗΜΑΤΑ”

Εκδόσεις Οστρια

Αθήνα, Ιούλιος 2017

ISBN: 978-960-604-251-5

Το απαράμιλλο τούτων των στίχων έιναι ότι ηχούν σαν θρήνος όντας, ωστόσο παρηγοριά, καθώς η

κατάφαση της φθαρτότητας προσλαμβάνει εντός τους μια νεα ισχύ, που διαρκεί.

Εντατική καί πολύπλευρη η λογοτεχνική δραστηριότητα του ποιητή.

Η «νεανική» αὐτή δημιουργική ὁρμή, φανέρωση μιᾶς φωνῆς ἰδιαίτερης καί χαρακτηριστικῆς,

ἐνταγμένη βέβαια στόν τρόπο τῆς ὡριμότητας, μπορεῖ νά διαβαστεῖ ὡς αἰσθητική ἀρχή καί διακήρυξη ποιητικῆς, καθορίζει τό ἐπίπεδο τοῦ στοχασμοῦ καί τή διαλεκτική σχέση τοῦ ποιητῆ μέ τά θέματά του. Κατά κάποιον τρόπο, ὁριοθετεί τό ἀντικείμενο τῆς ἀφήγησής του και υπογραμίζει έτσι την σχέση τοῦ λόγου μέ τήν ἐκφορά του, ἡ πρόσληψη τῆς ποίησης καί μέ τήν ὅραση καί μέ τήν ἀκοή.

Ο ποιητής Κωστας Βασιλειαδης  ἐνσωματώνει μορφικά στοιχεῖα τόσο ἀπό τόν

ἔμμετρο στίχο ὅσο καί ἀπό τόν πεζό λόγο. Ἡ ποιητική ἐμπειρία βιώνεται ἐδῶ ὡς ἐξίσου λογοτεχνική

καί φιλοσοφική· ὁ στοχασμός γίνεται ἄσκηση ποιητικῆς καί ἡ ποίηση μιά φιλοσοφία τῆς ματαιότητας.

Στην «Δόξα σπηλαίων», πού εἶναι γραμμένες σέ πεζό λόγο βαθιᾶς συμπύκνωσης, ἀναδεικνύεται

–ἀνάμεσα στή σιωπή καί τή μουσική– ἡ ἀντιπαράταξη στό θάνατο μέ νηφαλιότητα καί τσεχοφικό

μειδίαμα, ἐνῶ η «Επόμενη Στάση» συνιστοῦν μιά θεολογία τοῦ συναισθήματος, ἐμποτισμένη μέ τούς

τόνους γήινης καί ἀνεπιτήδευτης τρυφερότητας.

Η «Τελευταία Σιωπή΄», ἄσκηση ὕφους  ἐπικοινωνεῖ διακειμενικά μέ τήν παράδοση τοῦ

σατιρικοῦ λόγου, αὐτοσαρκάζεται καί ἀναστρέφει τολμηρά τούς μύθους αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Ὁ ποιητής κάνει τόν ἀπολογισμό του καί στοχάζεται, μέ διαυγές βλέμμα καί πνεῦμα. Ὁ στοχασμός

αὐτός ὑπερβαίνει τό ποιητικό ἀντικείμενο, δίχως ὅμως νά τό στερεῖ ἀπό τούς χυμούς του. Μέ λυρισμό

προσωπικό καί ἀνένταχτο, συνθέτει τά «εἰς ἑαυτόν» του, ἐκεῖνος πού «πέρασε τή ζωή του, γράφοντας ποιήματα  μέ τή γομολάστιχα».

Υπάρχει μια ποιητική έκφραση εδώ για όποιον έχει ερωτευτεί ποτέ – ο οποίος έχει περάσει για κάποιον

που έχει αγαπήσει χωρίς να τον αγαπά πίσω, ο οποίος έχει εξαπατηθεί ή έχει αισθανθεί σύγχυση

στην αγάπη. Μερικά ποιήματα, όπως  “Κοινές Πορείες και Μαμά”, είναι πιο λεπτά στις

στροφές τους. αυτά ξεχωρίζουν περισσότερο.

Η αγάπη που διαπιστώνεται, η χαμένη αγάπη και η συντριπτική δύναμη της αγάπης αποτελούν τη

βάση της συλλογής, η οποία χρησιμοποιεί βαριά συμβολογία για να μεταφέρει τα μηνύματά της. Το

ποίημά του “Ηφαίστειοι” είναι σαν ένας σπασμένος πολυελαίος ή ένας θρυμματισμένος καθρέφτης, σε μια έκκληση προς τα πρότυπα τροπές.

Η αγάπη παρουσιάζεται σταθερά τόσο όμορφη όσο και επικίνδυνη, ικανοποιητική και αρκετά ισχυρή

για να υποστηρίξει ή να καταστρέψει.

Η ποιητκή συλλογή του Κωστα Βασιλειαδη συλλέγονται σοβαρά για όλους

εκείνους που, όπως και οι ομιλητές τους, απλά ερωτεύονται την αγάπη.

Η συλλογή ποίησης του Κωστα Βασιλειαδη είναι γλυκό σιρόπι στις σκέψεις

όλων μας για την αγάπη και την καρδιά.