Κωνσταντίνα Σούλτη - Το δωδεκάμηνο της νύχτας.

    Author: Evaggelos Iliopoulos Poet Genre:
    Rating





     Βιώματα, αναμνήσεις, φόβοι, εκρήξεις, κατηγορώ, σχέσεις, ιστορίες, στιγμές καθορίζουν τον ποιητή κατά τη συγγραφή κι οργώνουν τις μνήμες.

    Ο λόγος για την ποιητική συλλογή της Κωνσταντίνας Σούλτη "Το δωδεκάμηνο της νύχτας" απο τις εκδόσεις Ανεμος.

    Με τη συλλογή αυτή η δημιουργός Κωνσταντίνα Σούλτη αυτοσυστήνεται στο αναγνωστικό κοινό, προσδιορίζοντας όχι μόνο τις ποιητικές της συντεταγμένες, αλλά κι ορίζοντας ποιητικά την ιδεολογική της τοποθέτηση μες στον κόσμο. Πρόκειται για μία κοινωνική και πολιτική διακήρυξη απέναντι στο σύγχρονο αυτιστικό τρόπο ζωής και την αυστηρά καθορισμένη, εμμονική κι ανορθόδοξη λογοκρατική αντιμετώπιση τόσο του κοσμικού μυστηρίου όσο και του ανθρωπίνου βίου.

    Στα ποιήματα προβάλλεται το νόημα της ενσυνείδητης και βιωμένης αγάπης, του έρωτα και του ονείρου, του ανθρωπισμού και της κοινής συλλογικής εμπειρίας ως μέσα διάθλασης μιας υπέρμετρης και υπερφίαλης ατομικότητας που τελικώς εκμηδενίζει την ύπαρξη. Ονειροπόληση και ρομαντισμός, νοσταλγία κι ομορφιά, επιθυμίες και ματαίωση. Μικρές μικρές ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα μιας ζωής ιδωμένης με τα μάτια του ποιητικού λόγου.

    Τα ποιήματα απηχούν εν πολλοίς την αυτοπαρατήρηση, τον ψυχολογικό τρόπο σκέψης του ανθρώπου, το στοχασμό έξω από τα όρια της κοινωνικής και πνευματικής περιχαράκωσης, την ανάγκη για σοφιστεία ως εργαλείο επιβίωσης στους σύγχρονους καιρούς και την αδέξια κλίση του θανάτου, ισορροπώντας στο σχοινί του καινοφανούς, μιας παραπέρα αίσθησης, χαρακτηριστικό της γραφής της δημιουργού.

    Φως και σκοτάδι, ακροβάτες πάνω στη ρωγμή της ύπαρξης. Φως προβάλλει απ’ τις χαραμάδες των σκιών, και καθώς αγγίζει με τις φτερούγες του την πλάση, χαρίζει πνοή, γεμίζει τον αέρα με χρώματα ιδανικά, γνώριμα. Σκοτάδι απλώνει μαύρο μελάνι πάνω στο λευκό κρίνο της ανάσας.

    Μία ποιητική συλλογή για τα συναισθήματα που γεννήθηκαν σε σκόρπιες, υπαρκτές στιγμές του χωροχρόνου, μες στην καρδιά κάποιων, ωρίμασαν στην ψυχή τους και κυρίευσαν το νου τους.

    Ποιήματα που γράφτηκαν για ν’ απαλύνουν τους πόνους της ζωής, να τραγουδήσουν τη λιγοστή ανέλπιδη αγάπη, να τιμήσουν τ’ αμυδρό φως της μικρής γειτονιάς της καρδιάς. Ο χρόνος βλέπει τους έρωτες να γεννιούνται και να πεθαίνουν, τα όνειρα να παλεύουν για να επιζήσουν, τα ορατά και τα αόρατα στοιχεία να συγκρούονται. Ο άνεμος, ο θάνατος, τα χρώματα κάνουν παρελάσεις. Κι εφόσον πρόκειται για στιγμιότυπα από τη ζωή, το γένος –θηλυκό ή αρσενικό–, το εγώ, το εσύ και τ’ άλλα πρόσωπα, εναλλάσσονται τυχαία.

    Μια συλλογή που διεισδύει στ’ Άδυτα της καρδιάς δίνοντας σάρκα κι οστά στα συναισθήματα.
    Η συλλογή εμπερικλείει ένα πολλαπλό φάσμα συναισθημάτων που παίρνουν σάρκα και οστά. Κάθε ποίημα αποτελεί μία μικροϊστορία, ένα συμβάν σ’ ένα μακρινό ταξίδι, μία σιωπηρή αφήγηση ενός συνεπιβάτη στο τρένο που ονομάζουμε ζωή. Απώτερος σκοπός, να αποτυπωθεί όσο πιο πιστά γίνεται μία έκφανση της κοινωνίας και της συμπεριφοράς των ανθρώπων.

    Μια εξαιρετική ποιητική συλλογή που δεν πρέπει να λείπει απο καμία βιβλιοθήκη, απο κανέναν σκεπτόμενο άνθρωπο. 

    ΑΞΙΖΕΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    Pages

    Followers