Ποίηση είναι το οξυγόνο της ζωής μας. Οι εκπληκτικές εικόνες, ο όμορφος λυρισμός, οι τρυφερές αντανακλάσεις, το δάγκωμα του πνεύματος.

Η υψηλή τάση πολλών δισεκατομμυρίων KWat που μας διαπερνάει.

Ένα ποίημα βοηθά το μυαλό να παίζει με τα καλά τρυπημένα πρότυπα σκέψης του, και μπορεί ακόμη και να βοηθήσει στην αναδρομολόγηση αυτών των μοτίβων κάνοντας μας να δούμε τον κόσμο μας με άλλη θεώρηση.

Ο λόγος για την ποιητική συλλογή του κ. Γιώργου Γκανέλη "Το ημιτελές τελεσίγραφο απο τις Εκδόσεις ΣΤΙΞΗ.

Τα ποιήματα δεν είναι υπερφορτωμένα με σκοτεινές εικόνες, γεγονός

που τα καθιστά εύκολα προσβάσιμα, και εκείνοι οι αναγνώστες που μπορεί να προτιμούν πιο περίπλοκες ρυθμίσεις θα εξακολουθήσουν να έλκονται από το στίχο του, καθώς η φωνή του είναι τόσο ειλικρινής και ελκυστική.

Με ένα εκλεκτικό όραμα για την καθολική αλήθεια, το Ημιτελές τελεσίγραφο είναι πιθανό να προσελκύσει όσους αναζητούν ειλικρινά μια αγκαλιάζουσα, απέραντη πορεία προς μια διευρυμένη, ανοιχτόμυαλη συνείδηση.

Ο ποιητής κ. Γιώργος Γκανέλης εκφράζει πώς οι αντανακλάσεις μέσα από ένα φανταστικό παράθυρο μπορούν να αποκαλύψουν τον τρόπο που ένας ποιητής βλέπει τον κόσμο έξω και τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό του.

Συνολικά, η συλλογή είναι δυνατή, αλλά βασίζεται πάρα πολύ σε μοτίβα όπως «πεπρωμένο» και «καρδιά». Προφανώς, η καρδιά διακυβεύεται σε οποιαδήποτε σχέση, αλλά μερικές από τις μεταφορές και τον συμβολισμό του δημιουργού στρέφονται προς το συναισθηματικό. 

Αυτή η συλλογή είναι ένα εμπνευσμένο έργο. Η φωνή του Γκανέλη είναι τόσο ωμή όσο και ελπιδοφόρα, και με τα λόγια της οι αναγνώστες πρέπει να βρουν παρηγοριά, καθώς και κίνητρα για να βρουν τη δική τους εσωτερική ειρήνη και δύναμη.

Η ποίηση μπορεί να είναι μια δύσκολη τέχνη για να κατακτήσει. Ωστόσο, ο ποιητής ζητά στην επικοινωνία του, η οποία απελευθερώνει τις σκέψεις του για να παρουσιάσει τις πιο σχετικές και καθαρές γραμμές στον αναγνώστη - επιτυγχάνει όχι μόνο τη μεταβίβαση της εμπειρίας της ποίησης, αλλά και τις γραμμές που δημιουργεί ξεκάθαρα χωρίς καθόλου ακαταστασία στην κατασκευή της, σαν το επώνυμο ποτάμι της. Αυτό κάνει τα ποιήματά του φρέσκα και αβίαστα.

Χωρίς αντικατάσταση, χωρίς περιθώρια, απλώς ειλικρινές και προσωπικό κείμενο που στη συνέχεια μεταμορφώνεται σε μορφές που τονίζουν το διάστημα ανάμεσα στο νόημά του και αυτό που συγκεντρώνει ο αναγνώστης του έργου, επιτρέποντας έτσι την ανάσα μεταξύ των φράσεών του.

Ο ποιητής έχει περάσει πολύ χρόνο παρατηρώντας τη ζωή γύρω του και δημιουργώντας τη δική του εκδοχή εκδηλώσεων. Δημιουργεί μια προσωπικότητα και ένα παρασκήνιο για οτιδήποτε γράφει.

Τα θέματα των ποιημάτων που περιλαμβάνονται σε κάθε ένα είναι εκπληκτικά ευρύ, λαμβάνοντας περισσότερο από μια απλή άποψη για οποιοδήποτε από τα συναισθήματα που έρχονται σε κάθε στάδιο, συμπεριλαμβανομένης της παράδοσης, του φόβου και της οργής. Παρ 'όλα αυτά, υπάρχει μια ξεχωριστή θετική ενέργεια σε ολόκληρο το βιβλίο που είναι ζεστό με τα ιδανικά της καλοσύνης και της ανιδιοτελούς αγάπης (καθώς επίσης και την εγωιστική αγάπη) που το καθιστά μια πολύ καλή ανάγνωση για εκείνους που μπορεί να μην γνωρίζουν τα συναισθήματά τους, ή μπορεί να μην αγαπούν τον εαυτό τους αρκετά ώστε να αγαπούν τους άλλους σωστά.

Υπάρχουν μερικές μεταφορές ή επιδεικτικές στροφές φράσης εδώ - και αυτές που περιλαμβάνονται επιλέγονται προσεκτικά. Ο ποιητής υιοθετεί ένα στιλ που είναι φωτεινό και ακριβές, κάθε γραμμή έχει νόημα. Υπάρχει μια αίσθηση ονειρικού συμβολισμού σχεδόν σε όλα.

Η μορφή - ποιήματα που αλληλοσυνδέονται με πεζογραφημένη ποίηση - επιτρέπει στη συλλογή να περιπλανιέται πολύ μακριά, εξερευνώντας τα θέματα της από πολλές οπτικές γωνίες, ενώ ταυτόχρονα αφηγείται μια πιο συνεκτική και απλή ιστορία.

Το Ημιτελές τελεσίγραφο αντιπροσωπεύει μια ισχυρή συλλογή από στιβαρή, συμπαγή ποίηση - συνδεδεμένη με μια συνεχή αφήγηση. Είναι μια συλλογή που απολαμβάνει το συνηθισμένο, γιορτάζει τους χαμένους και τους ενδιάμεσους και καταφέρνει να τα καταστήσει αυτά σε ένα σχεδόν μαγικό φως.