Χρύσα Νικολάκη Θαύματα κι Αερικά

    Author: Evaggelos Iliopoulos Poet Genre:
    Rating






    Η Ποίηση δεν είναι τρόπος εξήγησης του κόσμου, αλλά τρόπος κατανόησης

    Η πιο δύσκολη ειλικρίνεια είναι αυτή που έχουμε με τον εαυτό μας.

    Η Ποίηση ξαναχτίζει κάτι που έχει σπάσει σε μια μακρινή εποχή. Και στο χάος, το γράψιμο, επιστρέφει την αρθρωτή πραγματικότητα.

    Γράφουμε επειδή ο κόσμος είναι ατελής, ο άνθρωπος πρέπει να ονειρεύεται, να ερωτεύεται, να λέει αστεία, ανέκδοτα, να μοιράζεται ιστορίες για να ολοκληρώσει την εμπειρία του για τον κόσμο. Η πραγματικότητα δεν είναι αρκετή για εμάς, πρέπει να τον ολοκληρώσουμε με κάτι και ένας από τους πλουσιότερους τρόπους για να γίνει αυτό είναι ακριβώς ο κόσμος των βιβλίων.

    Είμαι ένας από αυτούς που θεωρούν την ποίηση ως πίστη στη ζωή.

    Κάθε ποίημα - και παίρνω τη λέξη με την ευρύτερη έννοια - που περιέχει ένα μικρό μέρος της αληθινής ζωής έχει ως σύνθημα αυτό: Περπατήστε, περπατήστε!

    Οι αναγνώστες που αναζητούν χαρακτήρες δημιουργούν συγγραφείς που με τη σειρά τους δημιουργούν χαρακτήρες που αναζητούν αναγνώστες

    Ο λόγος για την Ποιητική Συλλογή της κ. Χρύσας Νικολάκη Θαύματα κι Αερικά" απο τις εκδόσεις Δρόμων.


    Το μάτι μπορεί να είναι πολλά πράγματα: μια ανάμνηση, μια φαντασία, ένας καθρέφτης του εαυτού μας, μια εικόνα του. Το μάτι θα μπορούσε επίσης να αντιπροσωπεύει τη φωνή της συνείδησης, μια φωνή που υπενθυμίζει ότι παρά τα πάντα αξίζει να συνεχίσετε να ζείτε, ότι πρέπει να συνεχίσετε.

    Η γλώσσα αυτής της ποιητικής συλλογής είναι προσεκτική και πολύ αποτελεσματική.
    Η φωνή είναι η ουσία της δημιουργού που κάνει ένα έργο μοναδικό και υπέροχο.

    Έχει αφήσει τη λεκτική έκρηξη που προκύπτει από το άνοιγμα του στήθους της φαντασίας χωρίς επιφύλαξη, δίνοντας τη θέση σε αυτήν την πιο μπαρόκ και διαφοροποιημένη γλώσσα που μπορεί να φανεί σε ορισμένα κείμενα αυτής της συλλογής ποιημάτων. Νομίζω ότι σε κάθε βιβλίο μπορείτε να βρείτε νέους τρόπους για να μεταφέρετε ιδέες και συναισθήματα, καθένας απαιτεί μια συγκεκριμένη μεταχείριση ανάλογα με το περιβάλλον που θέλει να εμφανίσει. Πιστεύω στην ποίηση, στην ικανότητά της να φωτίζει με νέα ζητήματα δύναμης στον αέρα, για τα οποία οι άνθρωποι ανησυχούν αλλά δεν μπορούν να ασχοληθούν με την αφήγηση ή τις επίσημες ομιλίες. Η ποιήτρια κ. Χρύσα Νικολάκη πιστεύει στην αλχημεία της μεταφοράς, στη διαίσθηση του στίχου.

    Υπάρχει πάντοτε η αναγκαιότητα ενός κοινού σημείου στη ζωή μας. Οι σχέσεις μας με άλλους ανθρώπους μέσω συγκυριών και σωστού τόπου και χρόνου. Η σπουδαιότητα της στιγμής! Πολλές φορές βέβαια αφήνουμε αυτές τις στιγμές να περάσουν πιστεύοντας πως θα έχουμε την ευκαιρία να τις ξανασυναντήσουμε μπροστά μας, όμως αυτές χάνονται.

    Η δημιουργός λατρεύει τις προκλήσεις. Είναι μια αναγκαιότητα, ένας τρόπος ζωής.
    Η ποίηση της μας κάνει να νιώσουμε συναισθήματα και δονήσεις. Αυτό είναι όπωςλέμε. αν  τραγουδήσουμε με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, πρέπει να μας κάνει να νιώσουμε την ομορφιά του ή ένα ηλιοβασίλεμα, μια πεταλούδα, αγάπη, θλίψη, όλα πρέπει να μας κάνουν να δονηθούμε αλλιώς θα πέσουμε στη φιλοσοφία ή την πεζογραφία.

    Από την ποίησή της μου αρέσει η σαφήνεια των στίχων,  που είναι αυτό που θέλω, και πολλές φορές ο ρυθμός των ποιημάτων, μοιάζει με τραγούδι. Η ποίηση πρέπει να είναι μουσική και αυτό μπορεί να επιτευχθεί χωρίς να χρειάζεται να δώσουμε έμφαση σε ορισμένες συλλαβές, οι στίχοι μερικές φορές προέρχονται απευθείας από τη μουσική μέσα, δεν είμαστε πάντα σε θέση να γράψουμε στίχους, εύκολο φαίνεται και πόσο δύσκολο είναι η ποίηση.

    Η Ποίηση της κ. Χρύσας Νικολάκη, έχει λόγο ευθύβολο, πολύ παραστατικό πολύ άμεσο.
    Αυτό το βιβλίο είναι μέσα της.
    Ο ενθουσιασμός είναι η λέξη.  Είναι αυτό που θέλω να είναι όλη η ποίηση: ανάγνωση και αίσθηση, ανάγνωση και αίσθηση ... 

    Εκτός από τον ατομικό ρυθμό κάθε ποιήματος, μας δίνει μια προσέγγιση των αισθήσεων με τέτοιο τρόπο ώστε το ποίημα που ακολουθεί το προηγούμενο να σπάει το συναίσθημα που δημιουργήθηκε πριν. Ίσως να έχει επιτύχει αυτό που έλεγα πριν  ότι δεν μπορώ να σταματήσω να διαβάζω μέχρι να το τελειώσω.

    Αυτή η ποιητική συλλογή της κ. Χρύσας Νικολάκη προσπαθεί να προχωρήσει πολύ περισσότερο. Στη συναισθηματικότητα των αποφάσεων .
    Νοιώθει οτι  πρέπει να εκφράσει ό, τι δεν φαίνεται, θέλει να το κάνει απτό, να το μετατρέψει σε λέξεις, όπως στην πεζογραφία μπορεί να περιγράψει έναν χαρακτήρα ή ένα σπίτι, θέλει να περιγράψει το εσωτερικό, τα συναισθήματα. Πώς νιώθεις όταν αγαπάς ή όταν η μοναξιά σε εισβάλλει ή νιώθεις ότι ο πόνος που προκαλείται από την απουσία, το σκοτάδι και τη σαφήνεια της ψυχής. Είναι η δύναμη της εννοιολογικής έκφρασής της και οι καινοτομίες της στον λυρισμό είναι μια νέα ευαισθησία, ένας διαφορετικός τρόπος να βλέπεις τον κόσμο και να τον εκφράζεις: μια διαφορετική γλωσσική διατύπωση και επομένως επίσης μια άλλη λογικότητα.


    Οι στίχοι κάνουν κλήσεις στο υποσυνείδητό μας και στη συνέχεια ανοίγουν φτερά στις αισθήσεις, στη διαίσθηση. Το όραμα έρχετε σταδιακά. Μέχρι τότε, το σκοτάδι περνάει από την ελπίδα της αγάπης που μας κάνει καλύτερους.

    Συγχαρητήρια στην Λογοτέχνη και ποιήτρια κ. Χρύσα Νικολάκη.

    Ενα βιβλίο που πρέπει να διαβάσετε όλοι σας.

    ΑΞΙΖΕΙ!!!


    Pages

    Followers