Συχνά, η Λογοτεχνία και η Ποίηση γίνεται ένα είδος εραστής με τον οποίο ο αναγνώστης ξεκινά να ζήσει μια νέα περιπέτεια, η οποία σε πολλές περιπτώσεις συνδέεται περισσότερο με την πραγματική ζωή από τον πρωταγωνιστή.
Ενας Λογοτέχνης που δημιουργεί κείμενα συνεχούς ροής (Μυθιστορήματα, Διηγήματα, Νουβέλες κλπ) μπορεί και καλύπτεται πίσω απο τους ήρωες που παράγει. Ενας ποιητής
οράται πάντα γυμνός.
Ο αυθεντικός μας εαυτός είναι ακριβώς αυτός που μένει όταν αφαιρούμε όλα τα φορέματα που καλύπτουν τις τρεις ζωές μας: δημόσια, ιδιωτική και μυστική. Η ουσία του εαυτού μας είναι αυτό που μένει όταν δεν κρύβουμε πλέον τίποτα, ούτε καν τους εαυτούς μας.
Η γλώσσα είναι ο ναός μας, ο τρόπος που πρέπει να προστατευτούμε και να προστατεύσουμε». Μέσω της γλώσσας φτάνουμε σε μια άλλη πολύ σημαντική διάσταση, ειδικά για τους δημιουργούς ποίσης, που είναι η «εφευρεθείσα ζωή» ή η «ζωή των ονείρων».
Ο λόγος για την ποιητική συλλογή της κυρίας Αγγελικής Μπούλιαρη
"Η νοσταλγία του παλιού πόνου"
Απο τις Εκδόσεις Ανεμος.
Σε αυτή την ποιητική συλλογή η ποιήτρια κυρία Αγγελική Μπούλιαρη αναζητά απαντήσεις για τον εαυτό που χτίζεται σε σχέσεις με τους ανθρώπους που είναι πιο κοντά στα συναισθήματά της: τελικά, η προσωπικότητα δημιουργείται μέσω μιας διαδικασίας ταυτοποίησης. Αυτή η ταυτοποίηση δεν παράγεται μόνο στο άτομο, αλλά αναγνωρίζει τον εαυτό του ως μέρος μιας ομάδας και αναλύει και ανακαλύπτει τα νήματα που ενώνουν άλλους είναι επίσης ένας τρόπος προσέγγισης της γνώσης της ταυτότητας κάποιου.
Το μεταμοντέρνο θέμα στην ποίηση δεν είναι ούτε ο ατομικιστικός ρομαντικός καλλιτέχνης, ούτε αυτός που δημιουργεί ως μέρος ενός κοινωνικού συνόλου στο οποίο ανήκει. Το μεταμοντέρνο θέμα είναι αυτό που αμφισβητεί την ύπαρξή του. Ενώ η προσωπικότητα κατασκευάζεται, μεσολαβείται από το περιβάλλον, δεν υπάρχουν σημεία αγκύστρωσης για την δημιουργό αφού ο κόσμος κινείται, επικοινωνεί, σε διαρκή αλλαγή. Η ταυτότητα αποτελείται από αμέτρητους λόγους και, με τη σειρά του, παρακολουθείται από περισσότερους λόγους. Εάν η μεταμοντέρνα ζωή έχει γίνει αφηγηματική, τότε η ζωή έχει επίσης αφηγηματικά χαρακτηριστικά, όπως η μυθοπλασία.
Η γλώσσα ρέει με ορμή.
Ο στίχος της ποιήτριας έχει πάντα έναν απρόβλεπτο ρυθμό, τόσο για τα θεματικά της μοτίβα, όσο και για την κυματοειδή ροή της φωνής.
Όλο το βιβλίο κάνει αναφορές σε ζωντανές στιγμές, στις οποίες κάθε αναγνώστης μπορεί να δει τον εαυτό του να αντανακλάται.
Η ποιητική αυτή συλλογή είναι συνεκτική στο σύνολό της γραμμένη με ύφος καθάριο και ακριβές αντανακλάσεις λέξεων.
Πρόκειται για μια πρόσκληση για ποίηση και για ζωή, είναι μια βαθιά και αισθησιακή συλλογή ποίησης, που τροφοδοτείται από αντανακλάσεις και λυρικές ελάμψεις που η πένα της ποιήτριας κυρία Αγγελικής Μπούλιαρη μπορεί τόσο σωστά να αποδώσει.
Ο κόσμος, για την ποιήτρια, είναι μια μυστική μουσική που μας αποκαλύπτεται μέσω της μνήμης και των ονείρων , των δύο ψυχολογικών διαδικασιών που μας τοποθετούν στην πιο κατάλληλη προοπτική για να μελετήσουμε το έργο του Χρόνου στη ζωή μας. Έτσι είναι ενσωματωμένες στη μνήμη και στο όνειρο, ότι το ένα τροποποιείται πάντα από το άλλο: η ανάμνηση βλέπει το παρελθόν να μεταμορφώνεται από τα όνειρά μας, τα οποία το τροποποιούν συνεχώς βοηθώντας μας να ανακαλύψουμε νέες αλήθειες στην ζωή μας. Το όνειρο προβάλλει στο μέλλον αυτό που ήμασταν, προσθέτοντας την καθοριστική δύναμη της τρέχουσας επιθυμίας μας. Το παρόν λοιπόν είναι η στιγμή της επιθυμίας και, επομένως, η στιγμή του ποιήματος.
Πίσω από κάθε ποίημα της δημιουργού είναι πάντα ο άνθρωπος: με τις θλίψεις, τους φόβους, τις χαρές και, πάνω απ 'όλα, με την επίμονη επιθυμία να βρει πλήρη ευτυχία, όπου κι αν είναι αυτή.
Οι λέξεις είναι πολύ σημαντικές για μένα. Ως συγγραφέας και κριτικός, είναι αυτές που δίνουν νόημα σε όλα, αυτά που μου επιτρέπουν να λέω ιστορίες πιστά στη φαντασία μου.
Ο στίχος έχει μεγάλη συναισθηματική νοημοσύνη. Έχει τη δύναμη να αποπλανήσει τον πόνο και ένα ατού το πώς φλερτάρει μαζί μας και μας κάνει να νιώθουμε ξεχωριστοί.
Πάντα πίστευα ότι οι λέξεις ήταν ισχυρότερες από ό, τι είναι πραγματικά.
Αυτή η ποιητική συλλογή της κυρίας Αγγελικής Μπούλιαρη μου το απέδειξε.