Πρίν λίγες ημέρες έφθασε στα χέρια μου η ποιητική συλλογή της συγγραφέως-ποιήτριας Κυριακής Δράκου με τίτλο "Σονάτα καρδιάς" από τις Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ η οποία απέσπασε το Βραβείο Τερψιχόρη στον 4ο Παγκόσμιο Διαγωνισμό Ποίησης "Κ.Π. Καβάφης" το 2018.
Μια ανοιχτή συλλογή ποιημάτων στην ουτοπία της ελευθερίας, την ισχυρή βάση για την ανοικοδόμηση ενός βιώσιμου αύριο.
Συνδέει το ποιητικό βλέμμα του συγγραφέα με αυτό που είναι συνυφασμένο με την υποκειμενικότητα και το συλλογικό ον: «Η ποιητική της κυρία Κυριακής Δράκου μας μιλά για την αγάπη, την κατάσταση, τον πόνο και το αίσθημα της απώλειας.
Η γραφή της γεμάτη συναισθήματα καθιστούν τα ποιήματα της συλλογής ένα οχυρό ονείρων.
Η απόρριψη του εικονιστικού και οικειότητας είναι ο κανόνας, η επίσημη ελευθερία και ένα όραμα του κόσμου αντίστροφα, το οποίο βασίζεται περισσότερο στον κοίλο φακό του υποκειμενισμού παρά στους επίπεδους καθρέφτες.
Η σημασιολογική ελευθερία του ατόμου που αποδέχεται την απουσία βεβαιότητας και είναι ανεκτική με τις αναγνώσεις στα κλειδιά του περιβάλλοντος περπατά μέσα από τις συνθέσεις. Προσθέτει λοιπόν θεματικές κλωστές, προφανώς μη συνδεδεμένες, σαν κάθε στοιχείο του τοπίου να δίνει μια αντίθεση ανάγνωσης, μια καλλιγραφία χωρίς σταθερή, τυχαία και διασπαρμένη κατεύθυνση.
Τα ποιήματα αυτά συνδυάζουν την κοινή φύση του λεκτικού εαυτού και του φανταστικού θέματος. Το λεκτικό θέμα περιβάλλει την αβεβαιότητα του, σαν να έπρεπε να εντοπίσει την προσωπική του διαδρομή σε αυτόν τον ξεδιπλωμένο χάρτη του υπαρξιακού ορίζοντα.
Ο κειμενικός ορίζοντας ποικίλλει μεταξύ μιας λακωνικής αφοριστικής τονικότητας και μιας διερευνητικής διερεύνησης για τη γραμμή των σκιών που σηματοδοτούν την ύπαρξη. Η ενότητα διατηρεί τις θεματικές μεταλλάξεις που περιβάλλουν: εξερευνήσεις του λογοτεχνικού γεγονότος, εμμονές και όχι μερικές φροϋδικές μανίες. Τα παραδείγματα του ονειρισμού και του συμβολικού χαρακτήρα του ποιήματος είναι ψηλά στη μακρά σύνθεση "Ιδρώνει" η οποία στην ξηρή σκληρότητα των στίχων της, γεμάτη από διασταυρότητα, είναι αισθητή στο βρασμό της σκέψης. Οι ιδέες είναι λαγοί, ταξιδεύουν σαν τρένο μεγάλων αποστάσεων που δεν επαναλαμβάνουν ποτέ δρομολόγια για να ονομάσουν την πραγματικότητα, χωρίς να ανακαλύψουν την ουσία της.
Ο ποιητικός λόγος της ποιήτριας κυρίας Κυριακής Δράκου είναι βατός όμορφος. Η ψυχική ενδοσκόπηση γίνεται μέσω προσωπικών και πολιτιστικών στοιχείων που δίνουν στην ποίησή της έναν νέο σφυγμό. Οι στίχοι δοκιμάζουν την ανησυχία εκείνων που ταξιδεύουν χωρίς προηγούμενη διαδρομή, σε μια εύθραυστη γεωγραφία μιας οραματιστικής διαίσθησης, που αφήνει το νόημα του ποιήματος στο έλεος του χρόνου.
Εξαιρετική ποιητική συλλογή μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.