Είχα πόθο και λαχτάρα να πιάσω στα χέρια μου την πρώτη ποιητική συλλογή της κ. Φωτεινής Θεοχαρίδη.
Ρούφηξα τις σελίδες άπληστα και όταν έφτασα στην τελευταία, αρνήθηκα να ενώσω τα δυο κομμάτια του βιβλίου της και να το κλείσω.
Ο Λόγος για την ποιητική συλλογή "Δροσοστάλες Σκέψεις" απο την ΔΥΑΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ.
Ηταν μια απο εκείνες τις φορές που τελειώνοντας το διάβασμα, κλείνεις για λίγο τα μάτια και αφήνεις όσα διάβασες να σταλλάξουν νέκταρ μέχρι τα μύχια της ψυχής σου.
Το γράψιμο ξεχνά. Η λογοτεχνία είναι ο πιο ευχάριστος τρόπος να αγνοήσουμε τη ζωή. Ένα ποίημα είναι η έκφραση ιδεών ή συναισθημάτων στη γλώσσα που κανείς δεν χρησιμοποιεί, γιατί κανείς δεν μιλάει στο στίχο.
Αυτή η επιλογή ποιημάτων παρουσιάζει αξιοσημείωτες στιγμές στη ζωή της ποιήτριας.
Τα ποιήματά της κ. Φωτεινής Θεοχαρίδη είναι ένα σύμφωνο τέλειας αρμονίας.
Μια ποιητική αφήγηση που μεταμορφώνει στην απλούστερη και στοιχειώδη έκφρασή της, από μια συγκεντρωμένη σκέψη σε διαχειρίσεις και ψέματα σε αυταπάτες, με το θάρρος και το μήνυμα να πλησιάζουμε την αλήθεια, είτε πρόκειται για το ξύπνημα και την υπόθεση του τι είναι, ήταν και μπορεί. Μια προσαρμογή που ο ποιητής χωρίζει, προσφέρει και αφηγείται με το μεταφερόμενο αίσθημα μιας τέλειας μορφής με σαφή διαύγεια
Σε ένα μείγμα από διάφορα συναισθήματα που βιώνουμε όλοι μας, καθ 'όλη τη διάρκεια της ημέρας,κάνει μια αλληλεπίδραση μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, μεταξύ του κοινού και του περιττού.
Σε κάθε απόφαση που λαμβάνουμε υπάρχει ένα μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε, ένας προορισμός που θα ζήσουμε, φτιαγμένος από τα εξειδικευμένα χέρια μας ή επηρεάζεται από όλα τα στοιχεία που μας περιβάλλουν. Αυτή η ποιητική συλλογή αντανακλά τις σκέψεις, τις επιθυμίες μας.
Συναισθήματα που στην γραφή της κ. Θεοχαρίδη μεταδίδονται με ρυθμό, σε μια εύκολη και συγκινητική ανάγνωση, στην οποία οι λέξεις φαίνεται να ρέουν με μουσική, στο γεγονός ότι είναι γραμμένη ως στίχοι.
Σε αυτό το βιβλίο μπορούμε να νιώσουμε ένα μήνυμα ελπίδας και προειδοποίηση για έλεγχο.
Ποίηση βιωματική, λυρική, συμβολιστικής τεχνοτροπίας , με φιλοσοφημένη διάθεση υπαρξιακής αγωνίας είναι η ποίηση της κυρίας Φωτεινής Θεοχαρίδη.
Είναι ένα ποιητικό έργο που προσκολλάται στη σύγχρονη καθημερινή μας ζωή, συχνά ασήμαντη, φρενήρη, ασυνεπής, ασύνδετη, μέσω των ποιητικών και εμπνευσμένων λέξεων της ποιήτριας κυριας Φωτεινής Θεοχαρίδη, που μας μεταμορφώνουν σε ταξιδιώτες από άγνωστα εδάφη ανθρώπινης ουσίας και να μας αντιμετωπίσουν με τον φόβο μας και να αναπνέουμε στις ψυχές μας για να ανακαλύψουμε τις βαθύτερες κρυμμένες αλήθειες μας και τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά. Είναι απαραίτητο με έναν νέο τρόπο να επιτευχθεί πλήρης συνειδητοποίηση, η οποία μόνο μέσω της πιο γνήσιας και αυθεντικής Αγάπης μπορεί να τεκμηριωθεί.
Σε μια καθαρή γλώσσα, τόσο ισχυρή, βρίσκοντας απλότητα επικαλυμμένη με μια διαφανή αυστηρότητα της ποιητικής έκφρασης.
Αυτό το βιβλίο έχει ως στόχο να προκαλέσει τον αναγνώστη να περάσει από σκέψεις, μεταφορές και αλληγορίες, οι οποίες υλοποιούνται σε ένα κβαντικό καλειδοσκόπιο των εικόνων, μια αντανάκλαση του προσκυνήματος του ανθρώπου μέσα από τα διαφορετικά σενάρια της ζωής, με τις στιγμές και τις φάσεις των ιδανικών, το πάθος και τις χαρές - ένα μονοπάτι που χαρακτηρίζεται, επίσης, τόσο συχνά, από τις σκιές του πόνου.
Μεταξύ των αλλαγών και των προκλήσεων, η ελπίδα για εύρεση καλύτερων χρόνων έχει κρατηθεί, ακόμη και όταν όλα φαίνονται χαμένα. Όπου το πέρασμα του χρόνου φαίνεται να οδηγεί στην ένταση των συναισθημάτων στα οποία συμβαίνουν τα πράγματα. Σε κάθε στάση, υπάρχει ένας τρόπος αντιμετώπισης του τι συμβαίνει. Αυτή η αλληλεπίδραση μας κάνει να συνεχίσουμε να θέλουμε, να θέλουμε, να υποθέσουμε ότι όλα μπορούν να βελτιωθούν.
Η εμμονή και η επιθυμία να αισθανθείτε ευτυχισμένοι ζεσταίνουν την ψυχή και να ενισχύσετε την εμπιστοσύνη στην αγάπη, την ειρήνη, τις σχέσεις. Αυτή είναι η μόνη στιγμή που δεν περνά.
Ονειροπόλος από τη φύση της και αποφασισμένη στην ουσία, πάντα παθιασμένη με τις λέξεις, συνεχίζει να γράφει ως καταφύγιο.
Δίνοντας δικαιοσύνη σε ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά του, δηλώνει ότι το «όνειρο δεν πεθαίνει», ένας από τους στόχους της είναι η δημοσίευση αυτής της ποιητικής συλλογής, ως εκπλήρωση του ίδιου ονείρου, ως ένα αποκαλυπτικό ρεκόρ για την ανησυχία του, τον σεβασμό και την πολλή αποφασιστικότητα στις επιλογές της.
Τι πρέπει να δώσω στη ζωή και τι πρέπει να μου δώσει; Αυτά τα φτερά μου, που δεν ξέρουν πλέον πώς να πετούν με την ελπίδα, μετά από τόση ελπίδα και τυλιγμένα, μετά από τόσα πολλά σκοντάφματα σε αυτόν τον άσκοπο περίπατο, αυτή η επιθυμία να μην πήγαινε σε αντάλλαγμα για εκείνους που αγαπούσα τόσο πολύ, πληγωμένους στην ψυχή και την καρδιά μου, αυτό τίποτα, που ήταν μια σιωπηλή κραυγή αντίο για πάντα και λαχτάρα.
Τι πρέπει να μου δώσει η ζωή; Μια συνεχής επανάληψη, μια αργή αποσύνθεση, ένα παγωμένο χάδι ή, στο διαλογισμό μου, απελευθέρωση. Η καρδιά μου, η ψυχή μου και οι σκέψεις μου μου λένε να κάνω ένα άλλο βήμα κάθε φορά σε έναν νέο δρόμο. Νομίζω ότι ξεκινούν οι μεγάλες πεζοπορίες.
Όταν είμαι σε εκείνες τις στιγμές στο σταυροδρόμι, όταν δεν ξέρω πια τι να κάνω ή πού να πάω, πρέπει να κάνω σαν το λουλούδι: απλώς λάμπω όπου ο Θεός με φύτεψε, με πίστη και ελπίδα, περιμένοντας τον Κύριο!
Τα βιβλία είναι παράθυρα.
Μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς ανάγνωση; Ποιος δεν διαβάζει δεν μπαίνει στον ποταμό της ιστορίας και ποιος διαβάζει είναι σαν τη θάλασσα όπου ρέουν πολλά ποτάμια. Η αγορά ενός βιβλίου είναι πάντα σαν την πρώτη φορά, όπως κάποιος που κλείνει ραντεβού για να λάβει εμπιστοσύνη. Ένα σπίτι χωρίς βιβλία είναι ακατοίκητο.
Τα βιβλία είναι παράθυρα.
Σήμερα άνοιξα ένα απο αυτά!!!
"Δεν υπάρχουν λύσεις, υπάρχουν μονοπάτια"